Ruhsal gelişim, tekamül kendimizi bilip doğrunun içinde yürümektir. Büyüklerimiz bize bir önceki kuşağın tecrübesini ve kendi edinimlerini aktarır, benzer şekilde yürüdüğümüzü görünce görevlerini yerine getirmenin bilinci ile mutlu olurlar. Tabii ki bunda yanlış bir şey yoktur, fakat tekamül bu bilgiyle yetinmemeyi gerektirir. Yaşam yolculuğunda topraktan gelen ben ile O’ndan gelen öz arasında gidip gelir insan. Toprakla gök arasında bir yukarı bir aşağı…Bu yolculukta durmak demek geriye doğru gitmek demektir. Çaba sarf etmediğimiz zamanlarda sevgi ve korku yer değiştirir, korku zihni çalıştırır, bize istemediğimiz şeyler yaptırır. Ben yerine bütünü koyabilirsek sevgiyi sürekli hale getirebiliriz. Hz. Mevlana diyor ki: “Bir mum başka bir mumu tutuşturmakla, ışığından bir şey kaybetmez.” Birimizin işinin bittiği yerde diğerimizin işi başlar. Yapılan iş bireyselden bakınca küçük bütünden bakınca tamamlayıcı olur. İşte böyle bir halde insanın nesnelliği kaybolur ve bütün yerini rahmetle doldurur.
Aydın YAKUPOĞLU
Comments